Een correcte tijdsinschatting maken, is echt een ding als je een NAH hebt. Voor mijn beroerte was ik meestal zeer stipt en altijd voorbereid, want er is bijna niks zo lastig als te laat komen op een afspraak. Tijd was ooit mijn vriend, nu lijkt het wel één van mijn grootste vijanden.

Sinds mijn NAH hunker ik nog meer naar structuur en duidelijkheid. Ik neem mijn afspraken erg serieus. Ik ben er vaak al dagen op voorhand mee bezig waarbij ik de verplaatsingsroute heb overlopen, de weersvoorspellingen gecheckt heb en vaak leg ik zelfs mijn kledij al klaar. En hoewel ik vaak voorbereid aan mijn dag met afspraken begin, eindigt dit vaak met enorm veel stress en gehaast omdat ik de tijd toch uit het oog ben verloren. Waar loopt het dan toch mis?

Stel dat ik bijvoorbeeld een afspraak heb om 10u00, dan plan ik een ruime marge in waarbij ik rekening houd met het klaarmaken, de verplaatsing,… Ik zet mijn wekker om 08u00 en voel me eerst vrij zeker dat ik nog tijd genoeg heb. Ik doe nog allerlei dingen zoals rustig ontbijten, opruimen, planten water geven, e-mails lezen,…

Daarna kijk ik nog eens op de klok en dan komt het. Plots zie ik dat het al 09u20 is en besef ik dat ik nog tien minuten tijd heb voordat ik moet vertrekken en ik ben nog niet eens aangekleed, heb mijn tanden nog niet gepoetst, mijn haren nog niet gekamd, mijn schoenen nog niet aan. Vaak moet ik mijn fietssleutels of portefeuille nog zoeken en misschien moet ik nog van outfit veranderen omdat de weervoorspellingen toch niet kloppen.

Na veel gehaast en gestress, kom ik dan helemaal bezweet en gepanikeerd aan bij mijn afspraak. Daarna moet ik vaak bekomen en ben ik meestal kwaad op mezelf. Het lijkt alsof de tijd constant wegglipt terwijl ik blijf stilstaan en geen kant uit kan.

Ik onderschat de tijd die ik nodig heb om activiteiten uit te voeren en moet hier dus extra rekening mee houden als ik afspraken inplan. In mijn blogpost geef ik uitgebreidere tips voor iedereen die hier ook mee kampt.