Soms heb ik zo’n haast en wil ik 101 dingen tegelijkertijd doen. De was opplooien, de kat eten geven, dat raar scheurtje in de muur laten nakijken, lunch maken, opruimen, mails checken, betalingen doen, de dagelijkse beweegminuten doen, … ALLES lijkt dan super dringend en kan maar beter zo snel mogelijk gebeuren, ook al is dat zeker niet zo… Maar mijn brein vindt van wel.

Mijn brein (en mijn lichaam dus ook) rust niet vooraleer die taken gedaan zijn. Het is alsof mijn brein al die ‘mentale load’ zo snel mogelijk wil wegwerken omdat ik het anders voor onbepaalde tijd vergeet. Het is alsof mijn brein in brand staat en het dan amper nog te blussen valt. Taken en to do’s blijven uitstellen is voor mij dan enkel olie op het vuur.

Helemaal lastig wordt het als ik afhankelijk ben van anderen om dat mentaal brandje te helpen blussen. ‘Kan je dit/dat eens doen?’ wil eigenlijk zeggen: ‘Doe dit/dat nu meteen.’ En in NAH-vertaling wil dit zeggen: ‘Doe dit/dat nu meteen, zodat ik hier niet meer aan moet blijven denken of je hier nog eens aan moet herinneren of om het alsnog zelf te proberen doen. Daar alleen al aan denken doet me de hele tijd denken en zo blijft het vuur in mijn hoofd eigenlijk verder verspreiden. Het is een breinbrand. Soms smeulend, soms uitslaand, maar steeds moeilijk om uit te doven.